پژمردگی ورتیسیلیومی گوجه فرنگی

گوجه فرنگی محصولی است به برخی از بیمارگر های خاکی عامل بوته میری، مانند فوزاریوم، پیتیوم، فایتوفتورا، رایزوکتونیا و البته ورتیسیلیوم حساس است. اگر چه اکنون رقم هایی تولید شده و در بازار ایران موجود شده اند که به این بیمارگرها مقاومت نسبی دارند. گوجه کار عزیز شما می توانید جهت تشخیص نوع بیماری و عامل آن با مشاوران ما در ارتباط باشید.

عامل بیماری: قارچ Verticilliurn albo-atrum

قارچ خاکزی Verticilliurn albo-atrum از آنجایی که خاک های خنک برای رشد و گسترش ان مناسب هستند، در بیشتر خاکهای مناطقی که اقلیم خنک تا معتدلی دارند می تواند وجود داشته و ایجاد بیماری بکند. این بیمارگر می تواند بیش از 200 گونه گیاهی را بیمار کند. مخصوصا گوجه فرنگی، سیب زمینی، بادمجان، توت فرنگی، چغندر، لوبیا سبز و… . این قارچ به صورت میکرواسکلروتیا در خاک زنده می ماند. پس از مستقر شدن در خاک مزرعه، می تواند به طور نامحدود گسترش یابد و هر زمان که یک میزبان حساس کاشته شود باعث ایجاد بیماری شود. بسیاری از علف های هرز نیز به عنوان میزبان آن عمل می کنند.

علایم پژمردگی ورتیسیلیومی گوجه

پژمردگی برگهای پیر (برگ های پایینی) از حاشیه برگچه شروع می شود و به شکل یک الگوی V شکل زرد و سپس قهوه ای می شود. این برگهای آلوده سرانجام خشک می شوند.

بوته های بیمار، رشدشان متوقف می شود، آبیاری و حتی کود دادن هم تاثیری بر آنها ندارد. در روزهای آفتابی یا اواسط روز و ساعاتی که دمای هوا بالاست، بوته ها پژمردگی روزانه را نشان می دهند. هنگامی که ساقه اصلی از محل طوقه بریده می شود، یک تغییر رنگ برنزه روشن در سیستم آوندی محل طوقه دیده می شود در غالب موارد آلودگی ساقه فقط مربوط به ابتدای ساقه و محل طوقه است.

چگونه ورتیسیلیوم را با بیماری های مشابه اشتباه نگیریم؟
علایم بیماری ورتیسیلیوم به فوزاریوم شبیه است با این حال تفاوت های نیز وجود دارد:

ورتیسیلیوم در مقایسه با پژمردگی فوزاریومی، کند تر آلوده سازی را انجام می دهد.
زردی با ورتیسیلیوم به شدت زردی با فوزاریوم نیست و کل گیاه را در بر می گیرد، در حالی که بوته های آلوده به فوزاریوم علائم را فقط در یک طرف نشان می دهند.
تغییر رنگ ساقه داخلی در گوجه فرنگی آلوده به پژمردگی ورتیسیلیوم فقط چند سانتی متر از ابتدای ساقه و منطقه طوقه را فرا می گیرد اما ساقه بوته آلوده به پژمردگی فوزاریوم در قسمت های بالایی ساقه هم دیده می شود.

ورتیسیلیوم در چه شرایطی گسترش می یابد؟

دامنه میزبانی این قارچ بسیار گسترده است و می تواند به مدت چند سال در خاک و بقایای گیاه به عنوان میکرواسکلروتیا زنده بماند. ورتیسیلیوم در دمای کمتر از 25 درجه توسعه می یابد. و می تواند از طریق زخم های ریشه ای ایجاد شده در هنگام کشت، نماتد به گیاه وارد شود. ورتیسیلیوم در خاک های رسی و مرطوب گسترش بیشتری دارد. غالب آلودگی های ورتیسیلیومی در گوجه در زمان باردهی ان اتفاق می افتد.