تفاوت کشت نشایی با کشت مستقیم گوجه فرنگی

کشت مستقیم بذر یا استفاده از نشا، کدام یک بهتر است؟

اول از همه ممکن است از خود بپرسید تفاوت این دو در چیست؟

کاشت مستقیم، قرار دادن مستقیم بذر در زمین است. در حالی که کشت نشایی حالتی است که ابتدا کشت بذر در سینی و در شرایط کنترل شده (خزانه سنتی یا گلخانه) کشت می شود و پس از اینکه بذر به گیاهچه ای قوی و مقاوم تبدیل شد، نشاء (گیاهچه ها) به زمین اصلی منتقل می شود.

مزایای استفاده از نشاء به جای کشت مستقیم

1. استفاده از نشاء باعث کاهش هزینه بذر مصرفی از طریق کاهش مصرف بذر می شود. در حال حاضر اغلب کشاورزان جهت تولید محصول با کیفیت و حداکثر عملکرد ترجیح می دهند از بذر های هیبرید استفاده کنند. هزینه بذر هیبرید معمولا بیشتر است. کشاورزان در کشت مستقیم معمولا تعداد بذر بیشتری جهت حصول تعداد گیاهچه مورد نیاز می کارند.
2. در زمان هایی که به هر دلیلی کشت با تاخیر انجام می گیرد کشت نشایی می تواند زمان از دست رفته را جبران کند.
3. در کشت نشایی کشاورز می تواند در زمان انتقال نشاءها، بوته های قوی را به مزرعه منتقل کند و از این طریق یک مزرعه یکدست با بوته های قوی خواهد داشت.
4. استفاده از نشاء باعث کوتاه شدن فصل رشد و یکنواختی در مزرعه می شود
5. تاثیر قابل توجه دیگر که استفاه از نشاء به جای بذر دارد کاهش مصرف آب و هزینه های تامین آب است. استفاده از نشاء باعث صرفه جویی در مصرف آب به مدت 2 تا سه هفته یا به عبارتی دو تا سه نوبت آبیاری می شود.
6. یکی از مزیت های دیگر کشت نشایی توانایی مبارزه بهتر و آسان تر با علف های هرز است.
7. در کشت نشایی فرصت کافی برای آماده سازی زمین و عملیات زراعی پیش کشت مانند مبارزه با بیمارگرها و انگل ها وجود دارد به طور کلی کشت نشایی به کشاورزان کمک می کند که کنترل بیشتری بر شرایط رشد و محافظت گیاهان در برابر بیماری های خاکزی که منجر به پوسیدگی ریشه و ساقه می شوند داشته باشند. به همین دلیل میزان موفقیت کشت نشایی بیشتر از کشت مستقیم بذر می باشد و محصول بیشتری تولید می کند.

معایب کشت نشایی