تغذیه و کود دهی جهت افزایش سفتی و استحکام پیاز

سفتی یکی از ویژگی های مهم پیاز مخصوصا در پیازهای پیاز خشک که برای مدت طولانی ذخیره می شوند، است. انبارداری پیاز به مدت طولانی امری نسبتا دشوار و تا حدودی هزینه بر است. مهمترین ویژگی لازم برای انبارداری طولانی مدت، میزان سفتی تمام لایه ها مخصوصا پوسته پیاز است. این ویژگی به دو عامل بستگی دارد: اول ژنتیک رقم و دوم تغذیه و شرایط زراعی.

کم هزینه ترین راه برای موفقیت در انبارداری طولانی مدت پیاز این است که ازرقم هایی استفاده شود که پوست بسیار سفتی دارند و ماندگاری بالایی می توانند داشته باشند. با انتخاب این رقم ها و استفاده از یک برنامه تغذیه ای مناسب می توان قابلیت انبارداری را بسیار افزایش داد. بنابراین پیازکاران می توانند با استفاده از یک تغذیه درست، سفتی را تا حد پتانسیل رقم افزایش دهند.

اگرچه برای داشتن یک توصیه درست تر لازم است که همه شرایط در نظر گرفته شود و بهتر است برای گرفتن یک توصیه اختصاصی با مشاوران ما در ارتباط باشید. اما در کل می توان بصورت کلی توصیه هایی بر پایه تنظیم تغذیه جهت افزایش سفتی و کیفیت پیاز ارائه داد.

افزایش سفتی پیاز با تغذیه مناسب

نیتروژن: نیتروژن نقش مهمی در استحکام پیاز دارد. نیتروژن می تواند به افزایش وزن ویژه پوست خارجی کمک کند و منجر به بهبود مقاومت پیاز در برابر فشار بیرونی شود. بنابراین آسیب های مربوط به دست زدن و انبارداری را کاهش می دهد. با این حال، به طور کلی درصورت مصرف بیش از حد نیتروژن موجب نرم شدن بافت داخلی شود و در نتیجه استحکام کاهش یابد. استفاده از نیتروژن به شکل نیتراته می تواند موثر تر از شکل آمونیومه آن در این زمان باشد. زیرا نیترات می تواند به افزایش جذب پتاسیم و کلسیم هم تاحدودی کمک کند.

میزان مصرف نیتروژن کاملا بستگی به شرایط دارد. برای تامین نیتروژن می توانید از اوره، نیترات پتاسیم، نیترات کلسیم و… استفاده کنید. اما به نظر می رسد نیترات پتاسیم و نیترات کلسیم کارایی بهتری برای افزایش سایز و استحکام دارند. در کل به هیچ وجه نباید از نیتروژن بیش از حد استفاده شود. زیرا مصرف بیش از حد آن موجب کاهش مقاومت به بیماری ها و آفات و همچنین کاهش سلامت (به دلیل تجمع نیترات) می شود.

کلسیم و بور: کلسیم و بور بعنوان سیمان دیواره سلولی کاربرد دارند. مصرف همزمان این دو می تواند موجب افزایش استحکام و غده بندی سالم شود. نکته مهم این است که گاهی مصرف کلسیم تنهایی نمی تواند موجب افزایش استحکام شود. در این حالت مصرف مکمل های نقش کلسیم، یعنی بور و حتی پتاسیم توصیه می شود. بور به بهبود جذب کلسیم و کیفیت پیاز کمک می کند. تحقیقات نشان می دهد که محلولپاشی بور در زمان غده زایی می تواند پوسیدگی پیاز را در هنگام ذخیره کاهش دهد.

این اثر با نقش ریز مغذی ها در بهبود تجمع کلسیم در پیاز همراه است. مشاهدات تجربی نشان می دهد که پیاز های مزارعی که خاکهای شنی دارند و کلسیم کمی دارند، نسبت به ارقام مشابهی که در خاک های غنی از کلسیم (خاک های آهکی) رشد می کنند، نرم تر هستند و علاوه براین مستعد ابتلا به بیماری هستند. پوست یکنواخت و قوی یکی از مهمترین عوامل در ایجاد پیاز سالم است. قدرت پوست پیاز برای جلوگیری از بیماری ها و مشکلات انبارداری مهم است. ترک خوردگی پوست می تواند به دلیل رطوبت پایین خاک یا تغذیه نامناسب در زمان دهی بوده باشد.

به هر حال تغذیه با نیترات کلسیم می تواند کیفیت پوست پیاز را افزایش دهد. تحقیقات نشان می دهد که تغذیه مناسب با نیترات کلسیم همچنین غلظت کوئرستین را در پیاز افزایش می دهد. (کوئرستین یک رنگدانه زرد است که باعث بهبود شدت رنگ پوست و خاصیت انبارداری پیاز می شود. این یک آنتی اکسیدان است و از طریق کاهش سطح کلسترول، کنترل فشار خون و افزایش تحمل به برخی از مواد حساسیت زا به بهبود سلامت انسان کمک می کند). کمبود کلسیم منجر به تولید پیاز هایی با وزن کم و حجم زیاد می شود درنتیجه پیاز های با کیفیت پایین و پوست نرمتر می شود.

پتاسیم: همیشه نقش اول عناصر موثر بر کیفیت میوه را پتاسیم ایفا می کند. اگر چه پتاسیم می تواند رقیبی برای جذب کلسیم باشد و گیاه معمولا پتاسیم را بر کلسیم ترجیح می دهد (به همین دلیل در زمان افزایش وزن پیاز بهتر است کلسیم بیشتر به صورت محلولپاشی استفاده شود). پتاسیم در انتقال سایر کربوهیدرات ها از برگ به پیاز، جذب آب، تسهیل واکنش های مربوط به پرکدن غده نقش دارد. تامین پتاسیم بسته به شرایط متفاوت است. در خاک های شور، به شکل محلولپاشی با کودهای پتاس مایع، کارایی بهتری دارد. تزریق نیترات پتاسیم و سولفات پتاسیم نیز می تواند برای تامین پتاسیم مورد نیاز پیاز مفید باشد.

مس: تامین مس به دلیل نقش این عنصر در تولید لیگنین، برای توسعه پوست پیاز مهم است. آزمایشات نشان می دهد که مس می تواند رنگ پوست را افزایش دهد. مس مورد نیاز این دوره معمولا در قالب برخی سموم مسی و کودهای ریز مغذی تامین می شود.