بیماری نکروز پیت گوجه فرنگی Pith necrosis

علایم بیماری نکروز پیت گوجه فرنگی

شیوع علایم اولیه این بیماری اغلب با رسیدن اولین خوشه های میوه به مرحله سبز غالب دیده می شود. زمانی که بوته ها در مرحله باردهی هستند و سنگین می شوند و روی زمین حالت افتادگی پیدا می کنند. رطوبت زیاد  و تهویه کم فضای زیر بوته  از یک طرف و ایجاد زخم و شکستگی در اثر برداشت غیر اصولی کارگران از طرف دیگر سبب شیوع و گسترش بیماری نکروز در مزرعه می گردد.

علایم نکروز پیت گوجه فرنگی روی شاخساره و برگ:

علایم اولیه بوته های آلوده به بیماری به شکل زرد شدن یا نکروز شاخساره و برگهای جوان شاخه های آلوده به باکتری، و به دنبال آن پژمرده شدن شاخه های آلوده در قسمت بالایی تاج گیاه می باشد.

علایم نکروز پیت گوجه فرنگی روی ساقه:

با پیشرفت بیماری رگه های قهوه ای روی سطح ساقه های(محل گرهک ها) آلوده به بیماری دیده می شود. باکتری در سیستم آوند چوبی تکثیر و حرکت می کند. نهایتا در آوند آبکش، مغز ساقه و کورتکس ایجاد حفره می کند.در این مرحله ساقه های آلوده به بیماری متورم می شوند.  

در این مرحله زمانی که ساقه آلوده به باکتری نکروز پیت را در طول برش می دهیم، مشاهده خواهیم کرد که قسمت آوندها و مغز ساقه به رنگ قهوه ای درآمده و مغز ساقه دارای مناطقی توخالی  و یا به اصطلاح نردبانی می باشد.

 اغلب اوقات در قسمتی که ساقه نکروز شده رشد ریشه های نابجا را خواهیم دید. این امر نشان دهنده این است که آوندهای گیاه مسدود شده و گیاه برای دستیابی به غذا و آب رشد ریشه های نابجا را گسترش می دهد.

علایم بیماری نکروز پیت گوجه فرنگی روی میوه:

علایم روی میوه تقریبا شبیه به بیماری سفیدک داخلی می باشد. میوه دارای لکه های قهوه ای است که بیشتر در قسمت هایی که در تماس با خاک می باشد و رطوبت بالایی دارد دیده می شود.

خسارت بیماری نکروز پیت گوجه فرنگی  در کشت فضای باز بسیار زیاد و جدی است. خسارت این بیماری در فضای باز می تواند گاهی بسیار بیشتر از بیماری کپک خاکستری باشد. این بیماری در کشت گلخانه نیز حائز اهمیت است.که می تواند بر اثر هرس نامناسب و عدم تهویه هوا به وجود بیاید. با توجه به استراتژیک بودن گوجه فرنگی و هزینه های بسیار زیاد کشت تا برداشت این محصول تحقیقات بیشتر در ارتباط با روش انتقال، توسعه و مبارزه با این بیماری امری مهم و ضروری محسوب می شود.

روش های کنترل بیماری نکروز پیت گوجه فرنگی:

•       بهترین روش مقابله، پیشگیری است
•       استفاده بهینه از نیتروژن به ویژه در فصل بهار که رشد رویشی سریع تر است.
•       کنترل رطوبت اطراف بوته و تهویه مناسب
•       کاهش صدمات مکانیکی به بوته در هنگام برداشت. چرا که این بیماری از طریق زخم وارد گیاه می شود
•       ضدعفونی وسایل و ادوات استفاده شده، به ویژه قیچی هرس
•       از بین بردن بوته آلوده و خارج کردن آن از مزرعه
•       استفاده از الیت به میزان 5/2 در هزار لیتر آب به صورت محلول پاشی و یا 3 کیلوگرم در هکتار از طریق آبیاری
•       استفاده از سموم مسی مانند کوپراکول، اکسی کلرور مس و نوردکس